Het was weer even de #ophef – du – jour. Een advertentie voor een scholing voor ondersteunend personeel in Dubai voor 4 300 euro. Belachelijk, teveel geld, onze belastingcenten. Kortom, twitter was weer even afgeleid van echt wereldnieuws. Maar hoe zit het met de scholingsgelden?

Werknemer (1)

Iedereen die in het onderwijs werkt, is werknemer. Met een salaris, pensioenopbouw, etc etc. Alles volgens een CAO. Het is in heel veel sectoren, dus ook in het onderwijs, heel gewoon dat de werkgever jaarlijks een x-bedrag ter beschikking stelt voor scholing. Dat bedrag ligt in het onderwijs voor een voltijds aanstelling rond de 600 euro. En wanneer je dat afspreekt, mag dat gespaard.

De werknemer mag zelf beslissen welke scholing hiervoor gevolgd wordt. In tijd en geld moet weliswaar achteraf uitleg gegeven worden, maar het is in principe aan de werknemer.

Wat ik in mijn blog over het STAP budget betoogd heb, is dat je nooit weet hoe een koe een haas vangt. De beschikbare tijd/geld wordt enerzijds ingezet om het vak bij te houden, anderzijds om het beroep vol te houden. Op de school waar ik nu werk heeft bijvoorbeeld een docent een cursus fotografie gedaan en daarna een cursus tuinarchitectuur. Heeft niks met het vak te maken dat deze docent geeft, maar zorgt er wel voor dat de docent het lesgeven volhoudt.

Regeling

En dan zie je waar deze regeling voor is. Enerzijds om beter te worden in het vak, of dat nou de vakinhoud zelf is of het lesgeven, anderzijds om als werkplek een aantrekkelijke plek te zijn om te werken. De regeling is er niet voor niks.

Commercieel, duur, inhoudsloos, overbodig

Wanneer je niet oplet, kan je als docent eindeloos naar cursussen, seminars, studiedagen etc. Veelal georganiseerd door commerciële aanbieders in voor onderwijsbegrippen luxueuze locaties met trainers, inspirational speakers, keynotes etc van personen die wél een lease-auto van de zaak hebben. Of die studiedagen allemaal hun geld waard zijn, zal ik (zullen we) nooit weten. Ik ga nooit want het spreekt mij niet aan. Maar ze blijven komen, dus er zal wel een markt voor zijn.

Wat ik wel weet, dat wanneer je een in jouw ogen duur seminar gaat volgen, je ook wel wat verwacht. Dan wil je niet in de lokale jeugdherberg terecht, maar in een behoorlijke congreslocatie met dito verzorging en desgewenst havermelk in de koffie. En waarom niet? Het is anders dan wat op scholen gewoon is. Maar buiten het onderwijs is het heel gewoon. Schraalhans is niet overal keukenmeester. En volgens mij is er te lang gedacht dat er in het onderwijs geen geld is.

Werknemer (2)

En daar zit volgens mij het knelpunt. De heersende gedachte dat er in het onderwijs geen geld is. Maar werken in het onderwijs is een baan. Wellicht ook een roeping, maar toch zeker een baan. En dan hoort dit er gewoon bij. Scholing waar je zelf over beslist, met inhoud op niveau in een prettige omgeving met goede verzorging. Waarom zouden dat voor het onderwijs “te luxe” zijn? Waarom zou dat voor werknemers die betaald worden uit belastinggeld te luxe zijn? Waarom niet ook de docenten en OOP?

Ja, maar, de lumpsum. Inderdaad. Schoolbesturen mogen zelf beslissen hoe ze de gelden uit de lumpsum besteden. En de CAO perkt die vrijheid dus een pietsie in. Namelijk: we spreken af dat werknemers recht hebben op scholingstijd en vergoeding van de kosten van die scholing. Zelf te bepalen. En door dat geld vast te leggen voor scholing, kan het zijn dat er geen geld is voor schoonmaak, een nieuwe lesmethode of een conciërge. Dat de scholing daarvoor zou moeten wijken, is een opvatting die miskent dat werken in het onderwijs een gewone baan hoort te zijn. Tekorten op de totale lumpsum horen niet op het personeel afgewenteld te worden. Want dat is het als we zeggen dat er geen geld voor scholing is. Wanneer we verwachten dat een docent een zelfstandig werkende professional is, hoort daar ook het op niveau houden van de kennis en vaardigheden bij. In tijd en in geld.

En nee, er zijn heel veel werknemers die dit niet hebben. Maar eh.. in bijna alle CAO’s is scholing opgenomen. Dus ook in die van het onderwijs. Simpel. En je kan werknemers niet verwijten dat ze van een regeling gebruik maken. Dan dien je de regeling aan te passen. Ook dat is simpel.

Dubai

Een meerdaags congres, georganiseerd door een commerciële partij voor iets meer dan 4 000 euro. Duur? Weet ik niet. Als de inhoud slecht is wel. Is het veel geld? Ook dat alleen als de inhoud slecht is. En dat zullen we nooit echt weten. Zou ik gaan? Nee. Ik ben niet de doelgroep en ik heb niet zoveel aan congressen buiten mijn vakgebied gegeven door mensen die mijn werk niet goed kennen. En dat geldt voor elk congres, seminar etc.

Wat mij tegen de haren streek was niet het congres zelf, daar heb ik dus niet zoveel mening over, maar de locatie. Je moet wel enigszins onder een steen leven om zo’n bestemming te kiezen. Wat betreft air-miles en wat betreft mensenrechten. Je hoeft niet te doen alsof je KNVB bent en je van airmiles en mensenrechten niks aantrekken. Daarover gesproken: de KNVB heeft ook een congreshotel. Maar ga liever naar de buren. Woudschoten. Prima congreslocatie dat niet de naburige bossen wil kappen voor wéér een oefenveldje.